Annelies Verbeke (Londerzeel, 1976) studeerde Germaanse taal- en letterkunde in Gent en scenarioschrijven aan het RITSC in Brussel. Haar scenario Dogdreaming werd geselecteerd als European Pitch Point 2003 tijdens het filmfestival van Berlijn. De Vlaamse stichting Roeping rekent haar tot de vijftien meest belovende Belgen onder de dertig jaar. Verbeke recenseert voor het maandblad Scenario.

Ze debuteerde in 2003 bij uitgeverij De Geus met de roman Slaap! Haar debuutroman is door de pers enthousiast onthaald en al binnen een maand herdrukt. Wanneer je deze roman leest, weet je meteen waarom. Het is een feest voor de lezer. Door de manier waarop ze gebeurtenissen, verhalen en emoties aan elkaar schakelt en vertelt, brengt ze haar roman tot grote literaire hoogte. In Slaap! beschrijft Verbeke een turbulente periode uit het leven van Maya en Benoit. Maya, de hoofdpersoon, lijdt aan slapeloosheid Ze probeert van alles om een paar uur rust te krijgen. Adviezen van vrienden en des-kundigen helpen niet. Therapieën via videobanden van ShopChannel of goedbedoelde cursussen werken evenmin. Als haar geliefde met Maya breekt omdat met haar geen land te bezeilen is, verliest ze alle controle.
’s Nachts belt ze uit frustratie mensen uit hun slaap en gaat ze dwalen.
Een bange vrouwenstem.
Ik trachtte zo alarmerend mogelijk te zwijgen.
‘Hallo? Wie is daar?’
Wat zeggen mensen toch banale dingen.

Op een van die nachtelijke tochten komt ze haar mannelijk evenknie, Benoit tegen. Dat is het begin van een bizarre en tedere relatie die niet gemaakt lijkt om stand te houden. In deze roman wisselen hilarische en serieuze momenten elkaar af. Zoals gezegd is het een feest voor de lezer.

Annelies Verbeke: ‘Ik wil mensen ontroeren, aan het lachen maken en een gevoel van gebondenheid meegeven, in de hoop dat ze daardoor, al was het maar heel even, wat dichter bij elkaar komen.’ De pers over Slaap!
Op 21 november kopte NRC-Handelsblad in de boekenbijlage: Verbluffend debuut. En ook de rest van de geweldig positieve recensie van Elsbeth Etty over het debuut van de jonge Vlaamse auteur loog er niet om. ‘Slaap! is sinds Blauwe maandagen van Arnon Grunberg het meest indrukwekkende debuut dat in de Nederlandse letteren is verschenen. Lees!’

De Volkskrant pakte op 28 november uit. ‘Een bijzondere auteur (…) zij maakt de banaliteit van het leven tot literatuur (…) Uit de kleurrijke keuken van deze debutant valt veel te verwachten.’

Annelies Verbeke over haar schrijversloopbaan
‘ Al sinds mijn zesde beweer ik een roman te zullen schrijven. Ik begon met dramatische sprookjes over dwergen en reuzen en schrijnende verhalen over stervende kinderen in Ethiopië, oorlog, sociale ongelijkheid en weesjes. Dit alles vanuit een knusse huiskamer en voorzien van vetkrijtjes voor de illustraties. Ik schreef vijftien dagboeken die ik tijdens bepaalde periodes in mijn leven ook daadwerkelijk aansprak met ‘Lief dagboek’ of met een meisjesnaam, omdat dat ook zo gedaan werd in sommige van de jeugdromans die ik las. Toen ik vijftien was, werd ik de zangeres van een band. We bereikten een (zeer) lokaal succes, maar ik denk niet dat een van onze ‘fans’ ooit een woord van mijn getormenteerde songteksten heeft verstaan. In juli 2001 schreef ik een kort verhaal dat aan de basis stond van Slaap! en dat nog grotendeels terug te vinden is in de eerste twee hoofdstukken waarin Maya aan het woord is. Maanden later kreeg ik het idee om het verhaal van Maya te verweven met het verhaal van Benoit, het hoofdpersonage in een korte film die ik had geschreven. Benoit is gebaseerd op een slapeloze man met wie ik ooit een vreemd gesprek had in een café.
Zo kwam ik tot een roman over twee mensen die door hun slapeloosheid met elkaar verbonden zijn. Net als in de scenario’s die ik geschreven heb, zijn de personages van Slaap! underdogs. Ik hou van dat soort personages omdat ze dichter bij de essentie van het leven staan en interessanter zijn in hun zoektocht naar een waarheid voor zichzelf. De rusteloosheid, twijfels en donkere gedachten die Maya en Benoit beleven, zaten ook in mijn hoofd.’

Verbeke over haar debuutsucces ‘De tweede druk van mijn debuutroman heeft een buikband met een citaat om trots op te zijn. Dat had ik niet verwacht. Misschien ben ik daarom eerder verbaasd dan trots, eerder bang dan blij. Niet dat het niet fijn is vergeleken te worden met een schrijver die je zelf de beste van Nederland vindt. Niet dat het niet fijn is je vrienden en familieleden te verheugen met de zingeving die je met enige overtuiging aan je bestaan hebt weten te geven. De felicitaties van bekenden zijn leuk en de gedachte dat vreemden iets voelen bij wat je geschreven hebt, bijna opwindend. Als men mij zegt dat ik grappig ben, lach ik maar wat. Maar als ik tussen radio-interview en fotosessie even voor mijn laptop ga zitten en nadenk over het Tweede Boek Dat Nog Beter Moet, dan verwacht ik elk moment: Smile, you’re on Candid Camera!’